تأثیر آمی تریپتیلین در کنترل علائم حاد ترک مواد افیونی

سابقه و هدف: این پژوهش به منظور بررسی میزان اثر بخشی درمان با آمی تریپتیلین در مقایسه با پلاسبو در کنترل درد ناشی از ترک مواد افیونی انجام شده است. مواد و روش ها: در یک مطالعه دوسوکور 44 بیمار سرپایی با تشخیص وابستگی به مواد افیونی [طبق ملاک های dsm-iv-tr (diagnostic and statistical manual of mental disorders-third revision)] و داوطلب سم زدایی، به طور تصادفی در دو گروه آمی تریپتیلین (n=22) و پلاسبو (n=22) قرار گرفتند. طی یک دوره سه روزه ثابت سازی، متادون جایگزین تریاک شد. از زمان شروع مطالعه تا روز دهم از مقدار متادون به تدریج کاسته شد تا به صفر رسید و هم چنین آمی تریپتیلین یا پلاسبو به بیماران داده شد. آمی تریپتیلین به صورت قرص های 25 میلی گرمی تجویز و قرص های پلاسبو که از هر نظر شبیه آمی تریپتیلین بود نیز تهیه شد. بیماران گروه آمی تریپتیلین در هفته اول هر شب یک قرص 25 میلی گرمی آمی تریپتیلین و بیماران گروه پلاسبو یک قرص پلاسبو دریافت می کردند. از هفته دوم به بعد برای بیماران گروه آمی تریپتیلین، قرص آمی تریپتیلین 25 میلی گرم دو بار در روز و بیماران گروه پلاسبو نیز قرص پلاسبو دو بار در روز تجویز شد. پس از پنج روز پاک سازی، سم زدایی سریع با استفاده از نالوکسان انجام شد. شدت علائم ترک مواد افیونی و درد ناشی از آن به ترتیب با استفاده از sows (short opioid withdrawal scale) و mpq (mcgill pain questionnaire) در روزهای 7، 15، 17و 25 سنجش شد. یافته ها: تفاوت معنی داری بین اثربخشی آمی تریپتیلین در مقایسه با پلاسبو در کنترل درد ناشی از ترک مواد افیونی وجود داشت (018/0p=). تفاوت معنی داری بین 2 گروه از نظر نشانه های فیزیکی و نشانگان ترک دیده نشد، اما تفاوت معنی داری بین گروه آمی تریپتیلین و پلاسبو در بعد روانی مقیاس sows وجود داشت (p=0.05 و p=0.038). نتیجه گیری: آمی تریپتیلین می تواند به عنوان داروی کمکی در کنترل علایم ترک مواد افیونی به کار رود.